Dünyayı kasıp kavuran covıd-19,yirmi birinci yüzyılın en akılda kalıcı olaylarından biri olmaya aday gibi görünüyor.

En azından şimdilik öyleolduğunu söyleyelim.

Gelecekte daha büyük felaketlerle karşılaşıp karşılaşmayacağımızın garantisi olmadığı gibi akılda kalıcılığının da nekadar olabileceğini şimdiden kestirme gücüne sahip değiliz.

İnsanoğlu günübirlik düşünmeye ve yaşamaya devam ettiği sürece şu an aklımızın ucundan bile geçirmediğimiz şeylerle karşılaşma olasılığımız çok yüksek.

Küresel çaptaki olaylarda ne gibi derslere çıkarıyoruz acaba toplum olarak?

Ya da çıkardığımız derslere yönelik hangi girişimlerde bulunuyoruz?

Söz gelişi, deprem sonrası tüm ülkenin hep birlikte tartıştığı ve herkesin uzman(!)kesildiği konulara yönelik hangi önlemleri aldık bugüne kadar?

Küresel tehditler sonucu diken üstünde duran dünya halkı,acaba günübirlik tartışmaların ötesine ne kadar geçebildi?

Kısaca yanıt vermek gerekirse; küresel ölçekte dünyaya hâkim olanlar küçücük bir virüs karşısında çaresizliğine yanıp, elleri kolları bağlı dua etmekten öteye gidemediler.

Demek ki dünyanın en etkili silahlarına ve askerlerine sahip olmak yeterli olmuyormuş.

Zaman zaman tartışılan biyolojik savaşı başlatan dünyanın büyük güçleri değil de hiç kimsenin aklına gelmeyen yarıcanlı varlıklar olması şaşkınlığımızı kat kat artırmadı mı?

Şaşırdık ama önlem de almadık.

Örneğin, sağlık sisteminin devlet eliyle yürütülmesi sosyalist sistemler özgü şeyler deyip de özel girişimcilerin teşvik edilmesinden kaçınılamaz mıydı?

Kriz anında insanlarının aç kalmasını önlemek için sosyal devlet anlayışının etkinkılınacağı politikalar üretilemez miydi?

Dar günlerde halktan para istemek yerine, kara gün için bir köşeye para atılamaz mıydı?

Bir de salgının toplumlara neler öğrettiklerine bir bakalım isterseniz.

En başta, el yıkamanın nasıl yapılması gerektiğini öğrendik covid-19 sayesinde.

Salgınla birlikte insanların ellerini nasıl yıkamaları gerektiği sağlık uzmanları tarafından uygulamalı olarak gösterildi ve öğretildi defalarca.

Küresel salgın yere tükürmemeyi öğretti mesela.

Ne yazık ki kimi toplumlarda çok yaygın olan çağdışı davranışı belki bu salgın sayesinde unutacağız.

Bu arada Dünya Sağlık Örgütü, Türkiye’yi asfaltları yıkamak konusunda eleştiriyor ve bunun gereksizliğinden söz ediyordu.

DSÖ ne bilsin bizim yerlere tükürdüğümüzü.

Yanak yanağa, kafa kafaya, omuz omuza selamlaşmanın ve öpüşmenin sakıncalı olduğunuöğrendik son günlerde.

Belki samimiyetin ve sıcakkanlılığın göstergesi olarak bu şekilde selamlaşıyorduk ama zaman içerisindebunu da unutmak zorunda kalacağız gibi görünüyor.

Böylece anlımızdan akan terler birbirimizin derisine temas etmeyecek artık.

Hapşırırken ağzımızı kapatmamız gerektiğini öğretti salgın.

En güçlü hapşıran en fazla yaşar(!) anlayışı terkedilecek ve dirseğimizin iç kısmıyla kapatacağız ağzımızı ve burnumuzu bundan sonra.

Ortak kullanım alanlarının sadece bize ait olmadığını, o yüzden temizlik kurallarına dikkat etmemiz gerektiğini öğretti salgın.

Dokunduğumuz kapı koluna başkalarının da dokunacağını bilerek daha temiz olmaya ve buraları temiz kullanmaya dikkat edeceğiz bundan böyle.

Pazarda, markette her eşyaya dokunup kirletmeyeceğiz artık.

Hatta eldiven koyan marketler bile var.

Yiyeceklerin kapalı olarak satılması gerektiğini öğrendik salgın sayesinde.

Bundan sonra da sebze ve meyveleri kapalı almayı umalım.

Sağlık çalışanlarına şiddet uygulanmaması gerektiğini öğretti salgın.

Pek inandırıcı gelmiyor ama biz öyle ümit edelim.

Onların canla başla çalıştıklarını görerek stresli olabileceklerini de düşünerek daha anlayışlı olacağız bundan sonra.

Ve en önemlisi; güllük gülistanlık ortamda yönetici olmanın kolay olduğunu, önemli olanın kriz anında nasıl bir yönetim anlayışına sahip olunması gerektiğini öğretti büyük salgın.

Elbette halka da her önüne gelenin seçilmemesi gerektiği mesajını verdi.

Kimi sürü bağışıklığından söz edip kendisi de yataklara düştü, kimi de dezenfektan içilmesi gerektiğini söyleyerek cehaletini ortaya döktü kriz şaşkınlığında.

Bize de,kimi ülkeleri galiba deliler yönetiyor, demek kaldı.

Velhasıl kelam, çok şey öğretti küresel salgın.