Gündemimiz Covid-19, hiç başka yöne savrulmayalım. Konu ile ilgili de çokkkk yazacak şey var.  Sayfalarca… Sadece geçirdiğimiz üç ayın hesabını yapsak roman olur. Fakat…

            Çok zor günlerden geçtik. Birçok insanımız sinir harabiyeti geçirdi. Depresyonlar, anksiyeteler havalarda uçuştu. Anlayacağınız duygu durumu epeyce değişkendi. Çok şükür pandemi biraz hafifledi. Ama geçmedi. Artık o eski yaşam eski olacak galiba. Nur topu gibi yeni bir yaşantımız olacak ve uzunca bir süre…

            Buna inanmak istemiyorum fakat galiba doğdu. Covid-19 Pandemi sürecinden önce şöyle bir olay olmuştu.  Şeyden bahsediyorum, hani ölüm anından az önce Suriyeli bir çocuk “Allah’a gidince, her şeyi anlatacağım.”demişti. Sanırım anlattı.

            Baksanıza o çocuk orada acılar içinde, açlık içinde, sefalet içinde, can korkusu içinde ölürken. Bizler; sinemalara, tiyatrolara, konserlere, pahalı futbol organizasyonlarına, keza basketbol organizasyonlarına, keza farklı spor dalı müsabakalarına gidiyorduk. Pahalı arabalarla geziyor, hızlı trenlere biniyor, uçaklarla seyahat ediyor, bin bir türlü tatillere çıkıyorduk. Yatlarla geziyorduk. Sabah bir yerde, akşam bir yerde konaklıyorduk. İsraf ediyorduk. Ekmeği, suyu, aşı… Beğenmiyorduk. Evlerimizi, arabalarımızı, bilgisayarımızı, bisikletimizi, cep telefonumuzu, tabletimizi beğenmiyorduk, hep daha yenisi ve pahası. Ya! Kıyafetlerimiz, ayakkabılarımız. Anlıyorsunuz değil mi?

            Ya! Doğaya yaptıklarımıza ne demeli? Bitkilere, özellikle ağaçlara, hayvanlara, dağa, taşa, okyanuslara, göllere, nehirlere yaptıklarımız. 

             Tabii ki ya insanlara yaptıklarımız!

            Ne diyorsunuz. Çocuk anlatmış mı? 

            Anlattı veya anlatmadı orası vicdanımızda gizli kalsın. Ama o eski gibi olmasın. Yeni olsun ve daha insan merkezli, daha özgürlükçü, daha demokratik, daha saygılı, daha sevgi dolu, daha barışçıl olsun…