Geçen hafta; “İşçi sınıfının insanlığa hiçbir borcu yoktur. İnsanlık ona borçludur.” denilir. Öncelikle kula kulluk etmeye karşı verilen mücadelenin adı olan; alın terinin, emeğin, dayanışmanın günü 1 Mayıs Uluslar Arası, Birlik ve Dayanışma gününü kutlarım, diyerek 1 Mayıs’ı kutlamıştım. Tarihe “Kanlı 1 Mayıs” olarak geçen 1 Mayıs 1977 yılından bahsetmiştim. Bana göre güzel bir yazı olmuştu. Birkaç arkadaşımdan da olumlu yorumlar aldım. Teşekkür ediyorum.
Bu hafta da 1 Mayıs’ta yaşadıklarımı yazacağım. İlimizde yapılan kutlamalar iyiydi, güzeldi fakat birkaç hususu yazmak isterim ki gelecek sene daha keyifli bir kutlama yaşayalım. Öncelikle kısa konuşmalarından dolayı tüm konuşmacıları kutluyorum. Çünkü uzun konuşmalar alandaki kitlelerin dağılmasına sebep oluyor ve amaç yerine getirilemiyor. Sonra da Kortejde ÇEMAŞ işçilerinin coşkusunu takip etmenin çok keyifli olduğunu belirtmek istiyorum. Keşke irili ufaklı işletmelerin çalışanlarını da bir pankart arkasında görebilseydik…
1 Mayıs sabahı birkaç özel işim sebebiyle arabayla şehir içi uzunca seyahat ettim. 1 Mayıs’tan bir gün önce bir arkadaşım şöyle demişti; “tüm devlet memurları tatil, işçiler çalışıyor.” Vallahi doğruymuş. İşçiler çalışıyor! Akaryakıt istasyonundaki işçiler, kurumsal ve yerel marketlerdeki işçiler, sanayi sitesindeki işçiler, irili ufaklı esnafların işçileri çalışıyorlar. Haklı olarak “Bu nasıl işçi bayramı!” sorusu insanın aklına geliyor. Böyle olmamalı. Sosyal Sigortalar Kurumu’nda 4A statüsüne (SSK’lı) kayıtlı tüm bireylerin o gün tatil olması gerekir, düşüncesindeyim. (Tabii istisnaların düzenlenmesi önemlidir. Mesela nöbet tutanlar vs.) Böylelikle toplum emekçinin yerini, değerini, olmazsa olmazını daha iyi anlar kanaatindeyim. Mutlaka ama mutlaka 4A statüsündekiler (SSK’lı) resmi izinli olmalılar ve çalışmaları, çalıştırılmaları halinde iş yeri sahibine, şirket sahibine, kurumlara ağır yaptırımlar uygulanmalıdır, düşüncesindeyim.