Yaklaşık 2500 yıl evvel yazılmış bir kitap var. Adı: Devlet. Yazarı: Platon. Sayın Soner Demirbaş’ın tavsiyesi üzerine okudum. Okumakta da çok geç kaldığımı öğrendim. Bir başucu kitabı, tavsiye ederim.

Kitapta ideal devlet düzenin ve o devlet çatısı altında yaşayan insanların vaziyetlerini felsefi bir yaklaşımla yani diyalogla anlatıyor. Dört devlet düzeninden bahsediliyor. Bunlar arası geçişlerden bahsediliyor. Devletlerin de insanları tasvir ediliyor. Fakat ilginç olanı sanki hiç 2500 yıl geçmemiş gibi. Ya da seneler hatta asırlar ve onlarla beraber gelen teknoloji, bilgiye ulaşım hiçbir şey değiştirmemiş. Bakın bir örnek vermek isterim.

“…Körlerin bile göreceği geçiştir bu.” diyerek başlayıp, devam ediyor. “Herkesin altınını biriktirdiği gizli çıkın yok mu, ….DEVLET DÜZENİNİ YIKAN İŞTE BUDUR. Para harcayacak türlü yerler bulurlar ilkin. Rahatça harcayabilmek için yasaları bozarlar… Komşu komşuya özene özene, zamanla, bütün toplum onlara benzer. O zaman daha zengin olma peşine düşerler. Paraya verdikleri değer arttıkça, doğruluğun değeri düşmeye başlar… Bir devlette zenginlik ve zenginler baş tacı olunca, doğruluğun ve doğru insanların şerefi azalır… Şana, şerefe düşkün insanlar zamanla para düşkünü, cimri, açgözlü olurlar. Zengini över, beğenir ve başa getirirler. Fakiri hor görürler…”

            “DEVLET DÜZENİNİ YIKAN İŞTE BUDUR.” İşte, 2500 yıl evvel böyle yazılmış. “Allah korusun.” diyelim. Fakat çok dikkatli olmak, önlem almak ve görüldüğü gibi mal kaçırırcasına; altın, Dolar, Euro biriktirmek yerine şan, şeref ve doğruluk biriktirmeliyiz, onur biriktirmeliyiz. Ne için? Türkiye Cumhuriyeti, ilelebet kurucu değerleriyle ve tabiî ki çağdaş yaklaşımlarla payidar kalsın, diye.