Prof. Dr. Ümit Özdağ ve Süleyman Soylu arasında geçen diyalogları hayretle izledim. Siyasi kazanç konusuna değinmek istemiyorum. Seviyeden, bu düzeydeki adamların nezaketinden dem vurmak istiyorum.
Türk siyasetinin böylesi nezaketsiz söylemlerle anılması gerçekten çok kötü bir durum, kabul edilmez bir durum. Nerelerden nerelere geldik. Sanki klişe bir deyim kullandım ama gerçekten nereden nereye geldik. Burada Kırşehir Milletvekili Osman Bölükbaşı’ndan, 1950-1960 döneminden ve birinci meclisten örnek vermek istiyorum:
1950-1960 tutanaklarında nezaketsiz cümleler şunlar; “Milli Münafık”, “ Profesyonel Cani”, “ Bunak”, “Yuh!”… Şimdiye göre komik değil mi?
Osman Bölükbaşı’nın dokunulmazlığının kaldırılmasına yol açan konuşmada “Müstebitin (zorba, baskıcı) Köpekleri, namussuzlar.” Bu cümleler yüzünden dokunulmazlığı kaldırılmış… Şimdiye göre komik değil mi?
İlk Meclis’teki en sert tartışma ise şöyle; bir yolsuzluk tartışması sırasında “Niçin Rafet Paşa Hazretlerini karıştırdınız? Namusu ile bu kadar oynamadınız?” Uyarısı. “Bendeniz böyle demedim.” gibi bir de yanıt… Şimdiye göre komik değil mi?