Reuters’un haberine göre Manhattan şehir merkezinde yaşayan 27 yaşındaki Allie Chernick, büyükannesinin tarifini kullanarak muzlu ekmek pişiriyormuş. Önce sadece üniversitedeki arkadaşları için yapmayı planlamış fakat rağbet görünce bir fırın açmış ve haftada 500 muzlu somun ekmeği yapıp dakikalar içinde de satıyormuş.

“Her gün sadece muzlu ekmek pişireceğimi hiç düşünmemiştim ve bu öyle olurdu, ama öyle bir şey” dedi. “İnsanları mutlu etmeyi seviyorum ve yaptığım şeyleri yemelerini ve sevdiklerini izlemeyi seviyorum. Çok ev gibi ve tadı çok ev yapımı ve umarım onlara rahat ve mutlu olmayı hatırlatır.” Diyerek duygularını da tüm dünyaya bildirmiş, Allie Chernick. Bizlerde aradaki binlerce km mesafeye rağmen bu haberi okuduk… Nedir?

Şudur: Evet muz üretiyoruz. Yeri geliyor ihraç da ediyoruz. Anamur muzunun tadı baldan tatlı, doğrudur… Buğday da üretiyoruz. Bazen ithal etsek de üretiyoruz, o da doğrudur.

Fakat elalem muzlu ekmek yapıp tüm dünyaya önce haber yapıyor. Sonra sanayileştirip satıyor. Sonra da beş liralık muz ile beş liralık buğday karışımını bize yüz liraya satıyor.

Sonra biz aradaki farkı kapatamıyoruz ve dolar oluyor şu kadar Türk lirası, euro oluyor bu kadar Türk lirası. Bir günde %10, iki günde %15 fakirleşiyoruz.

Daha önce anlatmıştık galiba, çok önceden iki sene evvel kadar… Bir şeyler yapmak lazım.