Sonbaharın kendini hissettirdiği bir Pazar günü, çocuklar bahçede bir sağa bir sola koştururken iki baba, kafa kafaya verir, ellerinde bir kitap, çocuklarının hafta sonu boyunca çözemediği yeni nesil sorularını çözmeye gayret ederler. Sözüm ona önce çözdükleri soruları birbirine anlatacaklar, ardından da çocuklarına. Babalar gergin, çocukların ise keyfine diyecek yok! Ilık rüzgâr yanaklarını okşarken, burunları kızarmış, elleri üşümüş de olsa oyuna doyamıyorlar. Soru kimin umurunda!
2017’den beri hemen hemen pek çok ailede benzer durumlar söz konusu. Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) tarafından, Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PİSA) olarak 1997’de geliştirilen ve 2000 yılında ilk kez uygulanan program kısa sürede pek çok ülkede uygulanmaya başlanmış. Matematik, okuma-anlama, problem çözme ve bilim alanlarında çocukların başarısını ölçen bu programa bizim de katılmamızla yeni nesil soruları doğmuş oldu. Her üç yılda bir yapılan bu değerlendirme sonuçlarında da dünya sıralamasında son sıralarda yer alınca, sistem değiştirildi. Artık net bilgi değil, soruyu anlamak önem kazandı. Böylece, ezbere eğitimi azaltıp, okuduğunu kısa sürede anlayan, geliştiren, çözüm üretebilen bireylerin yetişmesini amaçlayan, özellikle liselere geçiş sınavlarında çocuklara ter döktüren, yaklaşık bir sayfayı dolduran beceri temelli sorularla tanışmış olduk.
Zor mu zor! Soruları çözme tekniği öğrenilirse belki yapılabilir ancak bir şeyler eksik gibi!
Bol kitap okumak ve okul öncesinden bu yana 21.yy becerilerini benimsetmek gerek. Temel sağlam olmazsa sonradan yama tutmayacaktır.
Şöyle bir bakıyorum ilkokullara, birinci sınıfta okumaya geçer geçmez ikinci dönem testlere, kaynak kitaplara başlıyorlar. İkinci sınıfta test, üçüncü sınıfta test… ta ki üniversite sınavına kadar. Test ile eğitim öğretim hayatına adım atan bir minik birey nasıl olsun da yorum yapabilsin, düşünebilsin, hayal gücü gelişsin? Hayal kuramayan çocuk, geleceğe nasıl yön verebilsin?
Elbette eskiye takılıp kalmayalım. Erken çocukluk eğitiminden üniversiteye kadar, onları yetiştiren eğitimcilere kadar donatalım. İşbirliği, yaratıcılık, problem çözebilme, iletişim, eleştirel düşünebilme, girişimcilik, medya okuryazarlığı, üretkenlik, liderlik, sorumluluk, kültürlerarası etkileşim diye sıralayabileceğimiz 21.yy becerilerini bizim çocuklarımız da kazansın, bizler de onlara farklı bakış açıları kazandırmak için çabalayalım, çabalayalım ki geleceğe yön verebilsinler, bir Mustafa Kemal, bir Oktay Sinanoğlu, bir Özlem Türeci, bir Aziz Sancar olabilsinler.
Düşünebilen, mutlu, sorunsuz yeni nesiller yetiştirebilmek umuduyla!