Aslında bu gazeteyi hiç okumam fakat sokağa çıkma yasağını değerlendirip şöyle bir göz atıyım dedim ki…

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kendisini öteki hissettirdiğinden yakınıyordu:

“Çoğunluğun, benim gibi düşünmediği bir partiyi iktidarda tuttuğu memlekette sağ olsun Cumhurbaşkanım bana çok hissettiriyor.”

Cumhurbaşkanı, Ayşe Hanım’a özel olarak ne yapıyor? Migros kasalarında sıkça rastladığımız kitaplarından mı almamış, doğrusu merak içindeyiz?

Eğer yazarımızın derdi buysa, kendisine tavsiyem yıllardır işe yaramadığı halde dört elle sarıldığı klişeleri terk etmesi.

“Beni kara çarşafa da soksalar burada kalmak istiyorum” şeklinde 28 Şubat model ajitasyonlarla kitap satmak artık zor.

Diye yazmış. Ama olmadı böyle…

Neyin tartışmasıdır bilemiyorum fakat şunu söyleyebilirim. Ayşe Kulin benim başucu yazarımdır. Hemen hemen tüm kitaplarını okumuşluğum vardır. Yazarın karakterini, insanlara, hayvanlara, doğaya, barışa, insan haklarına, hümanizme kısacası dünyaya bakış açısını çok iyi bilirim. Mesela cumhuriyet tarihimizin dönüm noktaları olan 6-7 Eylül olaylarında, Adnan Menderes’in idamında, 80’darbesinde ne hissettiğini çok iyi bilirim. Hatta sadece onun değil 4 kuşak gerisinden babasının, dedesinin, dedesinin babasının da bu vatan için ne hissettiklerini bilirim. Daha birçok olayda ne hissettiğini çok iyi bilirim ki Ayşe Kulin hissettiklerini okura aktarmasını çok iyi bilir. Bu konuda bir profesyoneldir. Cumhuriyetin yetiştirdiği sayılı yazarlardandır ki şu an seksen yaşındadır.

Yapmayın! Seksen yaşındaki bir aydına bunu yapmayın. Bu kadar kitap yazmış bir aydına haksızlık etmeyin. Bilmeden, okumadan, hissetmeden, empati yapmadan yazmayın. Yazıktır…

Bir kere Ayşe Kulin ajitasyonla hiç kitap satmadı, satmazda. Hatta bazı kitapların gelirini bu ülkenin aydınlık yarınlarına bile adadı. Onun kitap satmaya ihtiyacı olduğuna hiç inanmam, inanamam.